Εδειχνε κουρασμένη η κυρία Στέλλα. Τρείς μήνες στο ίδιο κρεβάτι του δίκλινου θαλάμου του μεγάλου Νοσοκομείου. Αν είχε στόμα να μιλήσει το κρεβάτι της, δεν θα ’φταναν ώρες να διηγείται τους πόνους και τα βογγητά της… –Αχ, Θε μου,!-->!-->!-->!-->!-->…
Ω ευλογημένη Μητέρα του Θεού, αγαλλιάται η καρδία του λαού σου, και πολλά χαίρεται, ότι σε έκλεξεν ο Υιός και Λόγος του Θεού να τον γεννήσης, και να τον αναθρέψης.