Καντήλι νοερό

 

-Μέσα στο δάσος έκαιγε, καντήλι νοερό!

Η φλόγα του της Πίστεως το Φως,

και οι ισχνές φιγούρες  μοναχών το άσβυστο φυτίλι!

Η αύρα γύρω είχε ευωδία, Αγάπης και Λατρείας!

Ρυτιδιασμένοι οι Σταυροί στο στήθος κάθε ασκητή,

από την πολυκαιρία,

φανέρωναν αεί, παράκληση για όποια ανομία!

Ήχος δεν έβγαινε, λαλιά δεν αντηχούσε, όμως η Θεία Λειτουργιά

αγγέλους έφερνε κοντά στα διπλανά στασίδια!

Μάτια υγρά και το κεφάλι χαμηλά, ενώ ΕΣΥ,

μας σήκωνες ψηλά σε άλλες διαστάσεις!

Καντήλι νοερό πάντα να φέγγεις σιωπηλό,

σκοτάδια να ξορκίζεις!

ΠΗΓΗ : Ι.Χ.Θ.Υ.Σ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ © Κ.Α.Πάμπαλος, 5/2021/ Άγιον Όρος

 

*Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς τον σύνδεσμο της παρούσας δημοσίευσης.